Markus 15:46 Hy het ‘n klip voor die ingang van die graf gerol…
‘n Rukkie gelede het ek vir ‘n lang tyd stil by hierdie stasie van die lewe by die Origins retreatsentrum stil geword.
Die oorvloedige groen en die lig aan hierdie kant is opmerklik. . .
Aan die ander kant van die steen is dit donker, onseker en grafstil, asof daar net mooi niks aan die gebeur is nie.
Dis ‘n tyd van ‘n magtelose wag en wag. . .
Maar dit kan ook ‘n tyd van hoopvolle afwagting wees, met die diep wete: God is altyd aan die werk en sy plan is altyd ‘n groeiplan en op pad na die lig, al verstaan of sien ons niks dáár daarvan nie.
Here, vergewe ons weerstand en ongeduld met u tydsberekening, u pas, in gebiede en tye van ons lewens waar ons in donker onsekerheid moet wag. U tydsberekening is totaal anders as ons s’n: U s’n is volmaak. Ons word daaraan herinner in 2 Petrus 3:8 – Een ding moet julle egter nie vergeet nie, geliefdes: vir die Here is een dag soos duisend jaar en duisend jaar soos een dag.
In Sheila Cussons se laaste reëls uit haar gedig Klag skryf sy:
O God, U alleen is al my krag,
leer my dan, leer my dan
leer my bomenslik dadeloos geduldig wag.
So word dit dan nie net bloot ‘n wag nie, maar ‘n wagtydperk; dit word so mooi in Engels gesê: the tomb becomes the womb. . .