Fil 3:20a Maar ons is burgers van die hemel. . .
Sedert die laaste bloginskrywing was daar ‘n groot verlies in ons lewens: my skoonma is verlede Vrydag oorlede. Dis asof verlede week se inskrywing profeties was en ek kon opnuut troos vind in die woorde, die gedig. Ons het ook soveel troos ondervind in die woorde, die omgee en liefde van mense om ons.
Daar is niks soos die donkerte van dood om ‘n mens te laat besef hoe verganklik, hoe tydelik ons lewens hier is nie. Dit is juis in hierdie oomblikke wat ons intens soek na lig, na iets meer, iets groters. Dit laat ons besef dat ons eintlik deel is van ‘n ander wêreld. . .
Die verlies is swaar, maar ons troos lê daarin dat sy nou haar permanente intrek geneem het: haar aardse tentwoning is afgebreek en sy leef nou in haar vaste hemelwoning.
Stof tot dankbaarheid
Met Ma Susan, 1929-2016, se gedenkdiens
vier syfers, ‘n strepie, vier syfers
‘n geboorte, ‘n lewe, ‘n sterwe
lewe het uit-gesyfer . . .
stof wat teruggekeer het na stof,
die woestynwind waai
en ‘n plek is vir altyd leeg
twee datums, ‘n begin, ‘n einde
aan mekaar verbind
die berusting: alle tye rus in sy hand,
die altyd oop, uitgestrekte Hand . . .
wanneer ons hand daarin kom rus
sal dit nooit uit geruk word nie
nie tot in alle ewigheid nie . . .
vier syfers, ‘n stofstrepie, vier syfers
nie ‘n einde
maar ‘n begin . . .
‘n terugkeer van ‘n onsterflike siel
na die onsterflike Stofmaker
Ons sal Ma mis, maar dit troos om te weet waar Ma is. . .